Dit weekend is de laatste kans om de tweede tentoonstelling van Digging up the Rhizome te bekijken in Circa…dit in Arnhem. Een interview met Simon van Til staat al reeds op deze blog. Nu is het de beurt aan Jan Bokma om wat dieper te graven naar de wortels van zijn werk:
5uur…!!! In de tentoonstelling Digging up the Rhizome in Circa…dit toon je een klein sculptuur op een sokkel en een groot geprojecteerde video. In de video is de binnenkant van de sculptuur te zien, die je de indruk geeft je in een grote organische ruimte te bevinden. Kijken we naar nog naar een sculptuur of eerder naar een installatie?
JB Een sculptuur laat mij fantaseren, denken, verwonderen. Zij schept ruimte in mijn verbeelding. Voor mij is dat de werkelijke inhoud van de sculptuur. Ik kan de waarneming ervan dan ook niet los zien van haar materiële hoedanigheid. In Enter the Sculpture toon ik het verlangen de sculptuur in mij op te nemen. Ik film haar werkelijke inhoud om te tonen hoe ik de artistieke inhoud ervaar. De opname en de sculptuur samen vormen een installatie.
Jan Bokma, Enter the Sculpture, 2013
5uur…!!! Tijdens de Re: Rotterdam in 2012 toonde je drie kleine werkjes, die makkelijk onder de voet gelopen konden worden. Onlangs zag ik je door een tentoonstellingsruimte lopen met een cocon over je hoofd … Wat heeft het creëren van een ruimte voor functie binnen je werk?
JB Sculpturen hebben inhoud en inhoud is een ruimtelijk gegeven. Zowel in mentaal als in fysiek opzicht. Ik vind het leuk om daar mee te spelen, om ze te verwisselen. Het toont de verbondenheid tussen de fysieke werkelijkheid en mijn verbeelding. In mijn verbeelding heeft niets een definitieve status, alles is veranderbaar. Zo kijk ik ook graag naar de wereld om mij heen.
The Rock, Moving blanket on wooden structure, 2011
5uur…!!! Met jouw keuze voor tijdelijke constructies en (bouw-)materiaal stel je met veel van je werken de waarde van het kunstobject aan de orde en zet je met je installaties het tentoonstellen en de tentoonstellingsinstituten (musea) ironisch neer. In andere werken maak je zelf in een performance gebruik van je objecten. Hoe zou je jouw rol als kunstenaar willen omschrijven?
JB Met het bouwen van mijn eigen museum van goedkope bouwmaterialen ironiseer ik mijn verlangen om in een museum te worden getoond. Veel van mijn installaties gaan in op hoe ik mijn kunst en het kunstenaarschap ervaar. Soms ben ik ironisch van toon, soms veel serieuzer. Naast de maker ben ik ook de eerste beschouwer van mijn werk. Reflectie daarop is een wezenlijk onderdeel van de uiteindelijke presentatie.
Documentation centre, Galerie sign, Groningen, 2008
5uur…!!! Met Enter the Sculpture en de vraag naar de bewoonbaarheid van je objecten voeg je ook een architecturale connotatie toe. Je sculpturen ogen zowel werend en ontoegankelijk als ook kosmisch en luchtig. Kun je je voorstellen dat je sculpturen tot huizen op stedelijk formaat zouden kunnen groeien?
JB Dat lijkt me prachtig!
5uur…!!! Een aantal jaren geleden maakte je samen met Alex Winters deel uit van Buxus. Waarmee waren jullie bezig en hoe heeft deze samenwerking jouw individuele werk beïnvloed?
JB Buxus is geboren op de academie. Wij hielden ons bezig met ontmoetingen. Deze vonden plaats door middel van tijdelijke installaties met veel live-videoprojecties en houten meubels, waarin we bezoekers uitnodigden voor bijvoorbeeld een gesprek of een interview. We vonden kunst maken een alledaagse bezigheid en liepen rond met koffertjes. Daar zat dan een schetsblokje en wat handgereedschap in. Ons motto was: free your imagination in a stupid situation. Veel van onze ideeën zijn heel belangrijk voor mij. Buxus was speels en spontaan maar tegelijkertijd waren we constant bezig met het reflecteren op kunst en de kunstpraktijk. Dat is de combinatie die ik nu ook na streef.
5uur...!!! 