De derde en meest centraal gelegen locatie van de Berlin Biennale is het KW Institute for Contemporary Art. Geen ruis van historische volkskunst of historisch beladen locaties aan de meren richting Potsdam. Lekker anoniem kunst kijken, maar toch niet: de eerste tegel zet je al meteen een spiegel voor.
Een van vele werken van Shilpa Gupta rond de betekenis en gevolgen van grenzen.
Erg mooie dubbele videoprojectie van David Zink Yi over ondergrondse uithollende mijnwerkersactiviteiten en de bovengrondse stilte van het landschap (de schil).
Veel ruimte krijgt het tekenwerk van Irene Kopelman, een botanisch onderzoek dat helaas door gebrek aan informatie volledig onbegrijpelijk blijft.
Leonor Antunes interpretatie van een eenzaam landschap.
Judy Radul combineert live camera beelden met videobeelden uit de collectie van Museum Dahlem en de opnieuw ingerichte etalages ter plaatse. Een mooie combinatie die de functie van presentatie systemen in een ander licht zet, tentoonstellen vs tentoongesteld worden. Het touw laat ongeveer de baan van de bewegende camera zien, langs de vitrines.
Julieta Aranda
Li Xiaofei, videoinstallatie over de productieprocessen in Chinese fabrieken.
Cynthia Gutierrez
In Pursuit of Bling, Otobong Nkanga onderzoekt het mineraal ‘Glimmer’ in al zijn facetten en gebruik, mooie door magnetisme zwevende stenen.
Zarouhie Abdalian, muziekinstallatie met lok-uil bovenin het trappenhuis.
Een biënnale zonder groot spektakel en grote gebaren maar met subtiele ontdekkingen, die soms oogverblindend en oorverdovend zijn, nog tot 3 augustus in de Duitse hoofdstad.
Zie ook:
Berlin Biennale (l): Haus am Waldsee
Berlin Biennale (ll): Museen Dahlem
5uur...!!! 