Berlin Biennale (lll): KW Institute for Contemporary Art

De derde en meest centraal gelegen locatie van de Berlin Biennale is het KW Institute for Contemporary Art. Geen ruis van historische volkskunst of historisch beladen locaties aan de meren richting Potsdam. Lekker anoniem kunst kijken, maar toch niet: de eerste tegel zet je al meteen een spiegel voor.

Een van vele werken van Shilpa Gupta rond de betekenis en gevolgen van grenzen.

Erg mooie dubbele videoprojectie van David Zink Yi over ondergrondse uithollende mijnwerkersactiviteiten en de bovengrondse stilte van het landschap (de schil).

Veel ruimte krijgt het tekenwerk van Irene Kopelman, een botanisch onderzoek dat helaas door gebrek aan informatie volledig onbegrijpelijk blijft.

Leonor Antunes interpretatie van een eenzaam landschap.

Judy Radul combineert live camera beelden met videobeelden uit de collectie van Museum Dahlem en de opnieuw ingerichte etalages ter plaatse. Een mooie combinatie die de functie van presentatie systemen in een ander licht zet, tentoonstellen vs tentoongesteld worden. Het touw laat ongeveer de baan van de bewegende camera zien, langs de vitrines.

Julieta Aranda

Li Xiaofei, videoinstallatie over de productieprocessen in Chinese fabrieken.

Cynthia Gutierrez

In Pursuit of Bling, Otobong Nkanga onderzoekt het mineraal ‘Glimmer’ in al zijn facetten en gebruik, mooie door magnetisme zwevende stenen.

Zarouhie Abdalian, muziekinstallatie met lok-uil bovenin het trappenhuis.

Een biënnale zonder groot spektakel en grote gebaren maar met subtiele ontdekkingen, die soms oogverblindend en oorverdovend zijn, nog tot 3 augustus in de Duitse hoofdstad.

Zie ook:
Berlin Biennale (l): Haus am Waldsee
Berlin Biennale (ll): Museen Dahlem

Berlin Biennale (ll): Museen Dahlem

De 8. Berlin Biennale is op drie locaties neergestreken. Juan A. Gaitán, curator van deze achste editie nodigde kunstenaars uit om werk te ontwikkelen dat een verbinding legt met de maskers, zeilboten en scherven van het etnologisch Museum Dahlem. Tussen klassiek uitgelichte vitrines met wereldse cultuur zijn er kunstwerken te vinden van de Berlin Biennale. In andere zalen zijn de vitrines leeggehaald en hebben de hedendaagse kunstwerken de lege sokkels ingenomen. Het is een bijzondere ervaring om tussen de educatieve schoolklassen rondleidingen door naar verbanden te zoeken tussen de collectie van het museum en de indringers van de BB.

Michael Stevenson, Left Behind 2014.

Olaf Nicolai heeft van de centrale entree een mall gemaakt met vier karakteristieke lampen en een patroon op de vloer van kalk, de hangjeugd krijgt de kunstenaar er gratis bij.

In de video UNRAVEL toont Anri Sala hoe twee opnames van een pianoconcert van Ravel handmatig gesynchroniseerd worden. Welke concentratie dit vergt is in een andere video opname in het Haus am Waldsee te zien.

Mariana Castillo Deball reconstrueerd collectiestukken uit het museum

Carolina Caycedo maakt een marmermuur van googlemaps, tegelijk een onderzoek naar de destructieve kant van het waterbeheer in Colombia.

Rosa Barba met een prachtfilm: https://vimeo.com/98521487

Wolfgang Tillmans doet een overtuigende RGB ruis print… (oerknal?)

voor: Plattegrond geborduurd op oosters tapijt van David Chalmers Alesworth, achter: Glenn Ligon

Glenn Ligon

Helaas niet te fotograferen maar het misschien wel meest intrigerende werk, dat sterk in de etnologische collectie ingrijpt, The Color of Gold van Carsten Höller. Zuid-Amerikaanse goudschattenvondsten verlicht hij met stratoskopisch licht waardoor ze met de ogen bijna niet te vatten zijn en enkele seconden in de ruimte al voor sommige mensen onverdragelijk zijn.

Bani Abidi over het heimwee naar de stad Karachis

Zorgvuldig uitgewerkt Herbarium of Artificial Plants van Alberto Baraya

Video Hustle in Hand van Shahryar Nashat

Tacita Dean daagt het medium film uit om de snelste en kleinste bewegingen van de Nanotechnologie te registeren.

Vanishing Point van Jimmy Robert

Ondanks het veelbelovende uitgangspunt, namelijk de Biënnale werken in de bestaande tentoonstelling te integreren, zijn er maar weinig werken waar dit samenspel zichtbaar is. Biënnale bezoekers lopen dan ook opvallend veel alleen op de Biënnale werken af, trouw hun plattegrond volgend. Ligt het aan de specifieke interesse van de bezoekers of aan de opstelling en keuze van het getoonde werk? Interessant was geweest als het gelukt was belangstelling van de Biënnale bezoeker voor het volkskundig tentoongestelde te wekken en andersom, de etnologische geïnteresseerde bezoeker nieuwsgierig te maken voor de hedendaagse kunst. Zo konden elementen zoals bijvoorbeeld de urgentie van kunst vandaag de dag tegenover de urgentie van kunst in andere tijdsperken bevraagd worden.

Zie ook:
Berlin Biennale (l): Haus am Waldsee
Berlin Biennale (lll): KW Institute for Contemporary Art

Berlin Biennale (l): Haus am Waldsee

De Berlin Biennale, daar gaan we een keer naartoe! Eerste stop: Haus am Waldsee, gebouwd door een Joodse textielfabrikant in de jaren ’20 van de vorige eeuw. Vanaf 1946 was Haus am Waldsee een belangrijke kunstinstelling voor West-Duitsland tot dat de muur viel en de culturele aandacht zich meer richtte naar de binnenstad.  De deelnemers aan de 8. Berlin Biennale tonen hun werk tussen de werken van de collectie Haus am Waldsee.

Haus am Waldsee met beeldentuin, rechts een sculptuur van Tony Cragg.

Een werk van Angela Bulloch uit de collectie Haus am Waldsee.

Mathieu Kleyebe Abonnenc toont een archief van Afrikaanse objecten, waar enkel nog foto’s en namaaksels van bestaan.

Matts Leiderstam toont oa. reproducties van portretten van onbekende mensen, gemaakt door onbekende schilders opgeborgen in anonieme museale depots.

Video installatie van Patrick Alan Banfield: plattenbau vs. de Duitse romantische natuur.

Een huis in de beeldentuin van Werner Aisslinger, op zich een leuk idee voor de Buitenplaats Koningsweg.

Een van de bewegingsmelders die de verlegen fontein waarschuwen als er een bezoeker aankomt.

Slavs and Tatars is een kunstenaarscollectief met een hang naar taal gerelateerde kunstwerken. Uit de speakers klinkt een a capella Turkse vertaling van de oproep tot gebed.

T/m 3 augustus.

Zie ook:
Berlin Biennale (ll): Museen Dahlem
Berlin Biennale (lll): KW Institute for Contemporary Art