Into the Grid

In het oudste overdekte winkelcentrum van Nederland, dat vele architectuurprijzen won, maar nu te lijden heeft onder leegstand, is een ruimtemodule geland. Het is een werk van Rob Voerman in opdracht van curator/founder Claudia Schouten van Motel Spatie A.I.R. in Presikhaaf, Arnhem. Het werk ‘Into the Grid’ is gebaseerd op de bloem van een distel:

De kleuren en vorm van de distelbloem zijn voor Voerman een metafoor voor migratie. De pluizige zaden van de distel vliegen over grenzen en vestigen zich in andere gebieden. Ze worden daar niet bepaald verwelkomd door boeren en tuinders, maar zijn toch stoere en attractieve planten.

Afgelopen donderdag was de big opening met Bas Bron, secruritie, hapjes, kartonnen-astronauten-robot-ducttape kinderen en natuurlijk Rob Voerman himself!

Van binnen is het gezellig donker, met een mooie anonieme uitkijk over het verlaten Prikko plein.

De ruimtemodule, een goedaardige indringer.

Bas Bron/ Belmer schijnt hier een nieuwe clip op te gaan nemen. Tevens doet Rob Voerman de artwork van het nieuwe album.

Materiaal: Duct-tape, glas en blik.

De kartonnen-astronauten-robot-ducttape kinderen mogen als eerste naar binnen.

Klinkende beats!

De handtekening van de kunstenaar of jonge fan?

Rob Voerman mocht het zelf even uitleggen aan de drommen mensen.

Wilde olijven in winkelcentrum Presikhaaf…

Bas Bron (1/4 Jeugd van Tegenwoordig)/ Belmer roept u op de komende tijd vooral het werk van Rob Voerman te bezoeken! U kunt er ook zelf iets organiseren, hoe? Check: robvoerman.nl & motelspatie.nl

Mondriaanhuizen

In het Mondriaanhuis Amersfoort kreeg de jonge curator Marjory Degen de volgende opdracht mee: Mondriaanhuizen…  Ze ging op zoek naar kunstenaars met een modernistische hang naar architectuur in hun werk, en het resultaat is aanzienlijk. Een gevarieerd aanbod van utopische bouwsels van karton tot hyperminimalistische ribbenconstructies. Ergens daar tussenin een flink aantal schilderijen die bijna allemaal met dezelfde receptuur gemaakt lijken te zijn. Desalniettemin een bijzonder geslaagde expositie en misschien is het leuke hieraan dat de bezoeker zelf ook graag nog een andere kunstenaar erbij had gezien. In ons geval is dat Roos van Dijk.

Aldo van den Broek

Hans Wilschut

Oscar Lourens

Cecile van Hanja

Annemieke Alberts

Liesbeth Doornbosch

Monique Kwist

Henk van den Bosch

Michael van de Besselaar

Jan van de Pavert

Lekker druk en een leuk gebouw ook: Mondriaanhuizen in Amersfoort, t/m 17 mei.

BORG 2014 – locatie Vooruitzicht

Voor het eerst in BOHO, de upcoming wijk van Antwerpen Borgerhout: BORG, een kunstevenement dat als paddestoelen uit de grond de afgelopen drie weekenden op verschillende locaties opdook. De verschillende tentoonstellingen zijn deels samengesteld door de organisatie van BORG en deels toegewezen aan curatorenkoppels. We beginnen in Vooruitzicht, een tussen de belwinkels verscholen kantoorpand met een overvloed aan marmer, hardhout en glimmers. Uit de koker van curatoren Samuel Saelemakers en Kasper Bosmans komt hier de tentoonstelling Mogelijk eigendom van derden/Possibly belonging to third parties, een evenwichtige tentoonstelling waarin het getoonde werk lijkt gemaakt te zijn voor de plek. Dat is deels ook wel zo maar over het algemeen is de match uncanny, waarbij per ruimte meestal maar een of twee werken getoond worden. Bovendien blijven veel lokalen leeg, waardoor ook de sfeer en details van het gebouw gelijkwaardig mee gaan spelen.

Klink aan de deur bij de ingang van Kasper Bosmans

Geurige zeepjesverzameling (sinds 1998) van Goele de Bruyn

Herman Chong

Boomerang Bench

so brutal

Hoboken en Vooruitzicht door Federico Acal

Sibylle Eimermacher, Compact Still Life #5

Timo van Grinsven, Geen Grenzen

Foto editing cockpit bemand door Kasper Bosmans en Federico Acal.

Egon van Herreweghe met de serie Vogue painting

Starfighter, deze marmeren blokken hebben ooit een Starfighter (straaljager) op zijn plaats gehouden.

Kasper Bosmans: een beeldlegende van de werken Klink en Starfighter.

Egon van Herreweghe, You have such beautiful skin

Compact Still Life #2

To change the form or nature of, Sibylle Eimermacher

Liesbeth Doms, Camouflaged as a Conceptual Work of Art

Lackograph/The Nothing Machine

Yiannis Papadopoulos

Vermoedelijk Eigendom Van Derden….

Lee Kit, a narrative of vacuuming

Roeland Tweelinckx, Column, Architectual intervention and the space between

Federico Acal, Edge Painting, You may call it Johnny who lives his life on the edge

Zie ook: BORG 2014 – locatie Hal
en BORG 2014 – Districtshuis, Peperbus, Postgebouw & Red Fish Factory

Viewpoint Snøhetta

Voor de Noorwegen reiziger op weg naar het noorden op de E6, de hoogvlakte van het Dovrefjell bereikend, stop even bij Hjerkinn en volg de weinig zeggende borden ‘view point’ over onverharde wegen tot een parkeerplaats waar een voetpad naar de top van de Tverrfjellet leidt. Daar wacht een strakke hut van hout, staal en glas, ontworpen door het (landschaps-) architectuurbedrijf Snøhetta in opdracht van het naastgelegen Noorse centrum voor wilde rendieren Norsk Villreinsenter Nord. Van binnen biedt het een fantastisk uitzicht op het dal en het in de verte liggende Snøhetta massief. De stap van daadwerkelijke beleving naar panoramaplaatje ondervind je hier van het ene moment naar het andere zodra je de hut vanuit de koude winderige hoogvlakte betreed. Met iets geluk of pech, de meningen zouden verdeeld kunnen zijn, zijn hier ook muskusossen te ontmoeten… wees voorbereid.

Voor meer plaatjes en info zie Viewpoint_Snoehetta.

   

Huizenzee #2

De tentoonstelling HUIZENZEE #2 bij Witteveen Visual Art Centre is een vervolg op de eerste editie gehouden in september 2013 bij P.Art of your life in Zwolle. Waren in Zwolle vooral fotowerken te zien, in Amsterdam is door de aanwezigheid van kunstenaars Jeroen van Bergen, Desiree de Baar en uw gast-redacteur Oscar Lourens meer ruimtelijk werk te zien en toont de tentoonstelling een grote diversiteit aan behuizingen.

Initiatiefnemer en curator Korrie Besems heeft gezocht naar kunstenaarsvisies die elkaar aanvullen of juist elkaar tegenspreken. “Hoe kijken uiteenlopende kunstenaars naar verstedelijking, de gebouwde omgeving en meer specifiek naar huizen? Hoe gebruiken ze huizen voor hun werk? Op welke wijze geven ze aan het begrip huis een andere of diepere betekenis dan alleen het huis als onderkomen? Het huis als beschutting oftewel als ‘een dak boven je hoofd’ mag één van de eerste levensbehoeften van de mens zijn, voor de deelnemende kunstenaars is dit gegeven slechts een startpunt voor nader onderzoek. Het huis wordt door hen verbeeld als stapelbare module, een florerende ruïne, versteende hebzucht, (re-)constructie, zinnebeeld, metafoor voor een ooit utopisch tijdsbeeld óf als een ongrijpbare herinnering.”

Bij Witteveen kreeg Korrie de beschikking over de ruimtes 1 tot en met 4 en heeft zij een tentoonstelling met museale kwaliteit samengesteld.

links; Korrie Besems, uit de serie YOUR WISH GRANTED, 2012-2013. Korrie Besems heeft straten gefotografeerd met leegstaande en kant-en-klare nieuwbouwwoningen. Keurige huizen zoals in een filmdecor: het lijkt er allemaal koek en ei totdat je ziet dat er nergens gordijnen hangen, de voortuinen kaal en dor zijn en dat er bijna nergens auto’s staan.

rechts; Wim Bosch, toont hier de prachtige serie STILL LIFE, 2014, op Marktplaats gevonden plastic modelbouw huisjes uit de jaren ’50 en ’60, geïsoleerd uit de oorspronkelijke omgeving en gefotografeerd tegen een zwarte achtergrond. Super mooie beelden; diepzwart en zacht als fluweel.

Wim Bosch, BUNGALOW WITH POOL, 2014

links; Oscar Lourens, MOMAS, 2014 Het werk MOMAS (2014) is een reconstructie van een nooit afgebouwd slachthuisterrein op het Griekse eiland Syros. De kunstenaar Martin Kippenberger heeft de plek in 1993 bestempeld tot MOMAS (Museum of Modern Art Syros): een anti museum, een parodie en aanklacht tegen de patserige globale museumarchitectuur. Rechts; Korrie Besems, uit de serie YOUR WISH GRANTED, 2012-2013

Marjan Teeuwen, VERWOEST HUIS BLOEMHOF, 2012 Voordat ze definitief onder de sloophamer zouden verdwijnen zijn de woningen Huis Bloemhof door Marjan Teeuwen als in een laatste glorietocht, in een artistieke vorm geperst. De installatie toont een nieuw perspectief op zowel de architectonische structuur van het gebouw, als ook op de sociale structuur van wonen om vervolgens weer van gedaante te veranderen en als fotowerk van 150 x 450 cm als laatste residu over te blijven.

Hans Wijninga, uit de serie IMMERLOO. Hans Wijninga laat hier een nieuwe serie tamelijk grote ambrotypes zien die een zelfde romantisch en historische uitstraling hebben als de kleinere ambrotypes van de afgelopen tijd. In eerste instantie, want dan doemen uit het donkere struikgewas de grote galerijflats op die in de jaren ’60 en ’70 in Arnhem Zuid zijn gebouwd.

Frank van der Salm (links) / Jeroen van Bergen, TORENCOMPOSITIE 005 / SLOPPEN, 2011 Het werk van Jeroen van Bergen is gebaseerd op de maten van het standaard toilet zoals die zijn vastgelegd in het Nederlands Bouwbesluit. Het standaard toilet is minimaal 110 cm breed, 90 cm lang en 260 cm hoog. Deze maatvoering vormt steeds één module binnen zijn systeem dat hij ‘toilet modulair’ noemt. Zijn installaties ontstaan vanuit zijn eigen ruimtelijke ervaring van bestaande gebouwen, straten, wijken of steden wereldwijd. De klapkisten, de verpakkingen die nodig zijn om zijn architectonische modellen en constructies in op te bergen en te transporteren, worden samen met de modellen tentoongesteld. De werken worden zo kostbare geschenken die keer op keer in- en uitgepakt kunnen worden.

Desiree de Baar, REGELBAU 622, 2012-2014 en REGELBAU 501, 2012 De serie SHELLS, 2012-2014, bestaat uit modellen van ondergrondse bunkers, onderdeel van de ‘Atlantikwall’. Desiree de Baar heeft vilt gebruikt om vaststaande betekenissen aan het wankelen te brengen en nieuwe associaties op te roepen. Van de bunkers zijn alleen de binnenwanden, doorgangen, trappen en luchtschachten zichtbaar. Van dichtbij zijn de binnenruimtes met hun afgesloten en labyrintische karakter invoelbaar. Van een afstand krijgen de modellen met hun trappen en luchtschachten een sculpturale kwaliteit.

Frank van der Salm, TERRACE, 2002 en REGIME, 2005
In 2005 en 2006 heeft Frank van der Salm gewerkt aan een project met beelden uit Tokyo, Singapore, Hong Kong en Shanghai. Deze metropolen kunnen worden beschouwd als representatief voor de opkomende ‘new economies’ in tijden van globalisering.

Wim Bosch / Korrie Besems / Hans Wijninga / Bob Negryn

Bob Negryn, uit de serie RANDOM VIEW, 2004-2014 De foto’s in de serie The Random View (2004-2014) zijn met veel affectie en begrip gemaakt in Ierse dorpen en steden. Hij focust daarbij op huizen waar mensen al generaties lang wonen én op plekken die bij toeval lijken te zijn ontstaan. Het zijn ‘aangeklede kruispunten’ waar duidelijk geen stedenbouwkundig masterplan aan ten grondslag heeft gelegen.

De tentoonstelling is nog t/m 27 september te zien, dus wees er snel bij!

Can I Get a Witness

Momart viert zijn 1-jarig bestaan in het tijdelijke pakhuis aan de Bergstraat in Amsterdam met een samenwerking tussen vier kunstenaars. Met vers werk aan en op de wand van Abe Rechterschot, Oscar Lourens, Sander van Wettum en Theun Govers willen zij getuigenis geven van elkaars visie op de ruimte.

Oscar Lourens doet dit bv door de tijdelijke expositieruimte van Momart in kaart te brengen door de ribben van het gebouw met een laag grijs te accentueren. De totale constructie is te zien in een vakkundig monochroom gekleurd model. 

het gebouw en zijn model van Oscar Lourens

De schilderijen van Theun Govers lijken op Oscars ingreep te reageren door het gebruik van bouw- en isolatiemateriaal als beeldend onderdeel van fijn gelaagde interieurs.

Theun Govers

Abe Rechterschot‘s tekeningen op de muur doen denken aan doodles, maar dan monumentaal. Ze eisen hun eigen logica op als modules om in te wonen.

Abe Rechterschot

Sander van Wettum heeft ook oog voor gefragmenteerde behuizing en trekt ervoor de hele wereld over om de alledaagse eigenaardigheden te archiveren.

Sander van Wettum

Sander van Wettum met daaromheen Oscar Lourens.
Al het maatwerk is nog te zien t/m 9 maart! www.momart.nl

Locatie Spatie Dakloos

Een bericht van Paul de Bruijn via bureauarnhem.nl 

In Arnhem-Presikhaaf werkt al jaren Claudia Schouten met een team van vrijwilligers aan wat je gerust een opmerkelijk wijkintiatief mag noemen: Locatie Spatie. Vrijwel zonder budget weet het initiatief al jaren vaak moeilijk te bereiken bewonersgroepen, veelal allochtoon, te bereiken en samen te brengen.
Voor haar huisvesting maakt Lokatie Spatie gebruik van leegstaande panden. Het huidige pand ligt aan de Roompotstraat en is bezit van woningbouwvereniging Vivare. Maar het is plotsklaps afgelopen: Lokatie Spatie moet er uit. Voor het lege pand is echter geen huurder.
Een blog over een maatschappelijk instituut dat 20 jaar na de intrede van de neo-liberale golf door de wereld alsnog haar maatschappelijke functie inruilt voor die van een ‘echt vastgoedbedrijf ‘.

LEES VERDER

ACTA – voor een betere lach

ACTA, aan de Louwersweg 1 te Amsterdam, voorheen het Academisch Centrum Tandheelkunde, was één van de lelijkste gebouwen van de stad en staat in het herontwikkeling gebied ring West. Nu is ACTA in handen van Stichting Urban Resort en is daarmee Amsterdams nieuwste broedplaats.

 Urban Resort zorgde onder andere in het voormalige Volkskrantgebouw voor een levendige creatieve invulling. De ooit lelijkste straat van Amsterdam is daardoor nu een A-locatie geworden; goud voor investeerders.  Maar terug naar het nieuwe kindje, ruim 150 huurders delen de 80 ateliers en werkplaatsen. Het is niet gezegd dat de omliggende m² prijzen hierdoor al verdubbelt zijn maar het lijkt er sterk op dat ring west een nieuw cultureel epicentrum rijker is.

Tourtje tijdens de nieuwjaarsborrel langs de eerste en tweede fase herinrichting.x
Nog niet alles is af maar het potentiaal is dik aanwezig.
 
Hier kan geprogrammeerd, getimmerd, gehackt, ge3d-print, geverfd, gedanst…
gepresenteerd, opgetreden, gefeest, gedebatteerd worden, zo veel u maar wilt.
Job Heimans, tevens cultureel aanstichter van het Volkshotel in spé, ex-VKG Einde

MIES 1:1

En weer richting Duitsland, voor een bijzonder project! MIES 1:1, een model op ware grootte van Ludwig Mies van der Rohe. In het interbellum was er ooit voor een clubhuis van een nieuwe Krefeldsche golfvereniging een competitie uitgeschreven. Het huis is door de crisis toen nooit gebouwd, maar staat er nu toch, weliswaar in model-vorm. Zondag 27-10 laatste kans!

Vanaf de parkeerplaats van de ‘golfclub’ werden we via deze bordjes door woonwijk en aardappelveld geleid.

Daar ligt ie dan tussen de akkers: het clubhuis 1:1!

Met dank aan: oa. Kuratorin Christiane Lange en Robbrecht en Daem Architecten

Oscar Lourens test een van de vele spiegelende pilaren.

Het ontwerp is open met mooie doorkijkjes. Hier zou waarschijnlijk het terras moeten komen.

Het model wordt meteen van alle kanten beschetst…

Wat een fotogeniek model is het toch!

De kozijnen met grote ramen zijn in het model enkel kozijnen van hout, met de dragende constructie erachter. Kijk ook die schaduw!

De ruimte rondom het model wordt ook meteen gevormd, zoals hier de boom als dwingend middelpunt.

Doorkijkjes met spiegelende pilaren die af en toe onzichtbaar lijken.

Opeens ga je letten op de zaaistructuur vaan het akkerland.

Architect in pak tussen de piepers.

De tijdelijke buren van de MIES 1:1 zijn een molen en een zweefvliegveldje…

De internationale Architectuurstudent kon natuurlijk ook niet ontbreken.

Als je morgen in de buurt van Krefeld bent, ga zeker even kijken, maar neem wel je beurs mee, aangezien de entreeprijs aardig pittig te noemen is.
www.projektmik.com

Het Verboden Landschap

Even boven Arnhem, in de bossen bij de ingang van het park Hoge Veluwe ligt het Verboden Landschap. Dit Landschap kenmerkt zich door de vele onbegaanbare gebieden, door hekwerk, militair terrein en de snelwegen A12 en A50. Stichting G.A.N.G organiseert een manifestatie rondom dit thema tijdens het festival Verboden Landschap. Op de thuisbasis Buitenplaats Koningsweg, bekend van de Woeste Gronden exposities, zijn er workshops, excursies en tentoonstellingen te bezoeken. Vandaag is de laatste dag, 5uur laat zien wat er allemaal al geweest is deze week:

Walking Trees, een stilte excursie van Rob Sweere door het achterland van het Verboden Landschap.

Industriele constructies van Wouter Klein Velderman in en op de M.I.R.

In de Guestroom de tentoonstelling Absent van Martin Brandsma. Een subtiele installatie van portretten van klapeksters uit het archief van Naturalis verschijnen en verdwijnen in schemerig licht.

Luuk van Binsbergen bewerkt in het bos een stam tot nieuwe sculpturen…

en zijn tentoonstelling in de Portiersloge.

Heidi Linck heeft zich een van de Bunkerboerderijen als sculptuur toegeëigend. De ruimtelijke tekening van ingeinkte boomstammen is ook te betreden.

In de Blitzbar was het des avonds goed toeven: hier is A.L Snijders aan het voordragen uit zijn eigen zkv reeks.

Kinderactiviteiten: hutten bouwen met Caroline Kortenhorst

en sprookjesbossen tekenen met Anya Janssen.

Elke dag stamppotdag door de Junior Foodshowroom!

De vlag van het Verboden Landschap op het exercitieterrein gemaakt door Esther Kokmeijer.

Fucking good art zorgde met een performance voor een mentale transformatie van de Kleine Kapel.

Hans Wijninga toont het Verboden Landschap op sfeervolle wijze met een oude fototechniek: de ambrotype. Elke foto is uniek en ze gaan als warme broodjes over de toonbank!

Pinterest posters van het Geheime Bunker project, met hier de presentatie van Oscar Lourens.

In de Situation Room een korte geschiedenis in beeld van het Verboden Landschap, zoals deze luchtfoto van het vliegveld

en de inspectie van de Blitzmädels, de vroegere bewoonsters van de Buitenplaats Koningsweg.

De verkenners van het Verboden Landschap presenteren hun bevindingen een lokaal verderop. Een verzameling aan vondsten van Atelier Veldwerk.

Verkenner Harro de Jong tekende knelpunten op de route van de stad Arnhem naar het Verboden Landschap.

Excursie te paard met landschapsarchitect Harro de Jong.

Verdwijnen in het bos, op filosofische excursie met Andre Dekker van Arnhem stad tot het Verboden Landschap. Over de toekomstvisioenen van het ‘Landschapspark Schaarsbergen’.

En des avonds was het weer feest met o.a. Eveline Rosenhart, die cello speelde in de tentoonstelling van gebouw 26.

En mooie indringende liedjes van Miriam Mozcko rond de kachel in het stookhuisje.

Voor een verslag van de opening zie Trendbeheer: Het Verboden Landschap
En ook Metropolis M deed verslag.