x
Al vier dagen geleden bleek de Duitse schilder Norbert Schwontkowski de strijd tegen een zware ziekte verloren te hebben. Begin dit jaar bezocht ik nog een tentoonstelling in de Hamburger Kunstverein, waarin ik niets van zijn fysiek lijden heb kunnen bespeuren, aangezien zijn werk de melancholische grijzigheid maar toch de onmiskenbare geestigheid vertoonde. Ook al oogde de tentoonstelling bij binnenkomst erg nuchter en haast afstandelijk, weerhield dit mij niet van het lachen om zijn soms cynisch-komische voorstellingen.
Met terugwerkende kracht maakt zich nu een droevige eenzaamheid van mij meester, net als van de acteurs in zijn monotone en veelal monumentale doeken. Zo vertederend droog en stil doemt het onafwendbare, de individuele onmacht op dat je de mens weer lief begint te hebben.
Norbert Schwontkowski (1949 -2013)
Alles verder oke?
veelal pffffff
ik ga weer schilderen!
Erg! In ieder geval laat je ons veel, mooi, krachtig werk na Norbert! Je tentoonstellingen in Contemporary Fineart vergeet ik nooit!
A.Zwaan